Well the title has nothing to do with the content of my blog; I just find it extra special, and so I put it there.
As I attended the church this afternoon, God has made me realized a lot of things. Firstly, I am loved. I am loved not just by my family, friends, oso, but also by my Jesus Christ.
Bla bla english-english pa e, kinakalawang na nga vocab ko sa english. HAHA ba’t ba.
Ganito kasi nagstart ang araw ko. I feel sick. Yung tipong ginaw na ginaw ang loob ng katawan ko, at barado ang ilong ko. Bagsak pa ang mata ko, at sumasakit ang ulo ko. Yes, the typical Yane pag may sipon. Naghihina ang katawan at walang lumalabas na boses sa bibig. Sanay na ako e, pero parang ang bigat lang talaga this morning.
I didn’t open the Holy Bible kanina. Hindi ko binasa ang gospel for the day, at walang refle-reflection. Because... I don’t feel like doing so.
Then this small book I bought yesterday entitled “Ang Pera na Hindi Bitin” by Eduardo O. Roberto, Jr. caught my attention. Iniscan ko, at sa dulo nakita ko yung summary kung paano mag-ipon or something. E may nakita pa akong term na “Automatic Millionare” e mas lalo akong na-attract basahin. :P
Ang dami dami dami dami kong natutunan sa first three chapters pa lang. Una, if you’re a student, at may allowance kang 750, mag-save ka lang ng 10% of your allowance a week, then you’ll be a millionaire after 30 years or something. Tas, kung mejo sanay ka na sa pagtatabi ng pera, pwede mo ng gawing 50% ang savings mo. Of course, you have to be disciplined para magawa mo yun.
What I like best about this book, biblical siya. Di ko macoin yung term. Basta yung analysis at explanation niya solely based sa Bible. Kaya habang binabasa ko, at nakakakita ako ng mga familiar verses, lalo akong na-ienthral magpatuloy sa pagbabasa.
Basta to sum it up, ang natutunan ko, mag-ipon ka ng small percent ng allowance mo, para hindi ka maghirap. Kumbaga, pag nakatanggap ka ng allowance o sahod, “Pay yourself first” bago mo bayaran ang TriNoma, Mcdo, Mang Larry’s, etcetera. Kapag lumaki-laki na ang kita mo, then give it back to the Lord. Be more generous. Give alms to the needy. Kasi, 10 times ang balik ng grasya sa iyo pag nagawa mo yun.
I’m thinking na sa plano kong pag-iipon this 2011.. na isama si oso. I mean, partners sa pag-iipon :D kasi pag ako lang, good luck naman kung magawa ko yan =)) at least may pipigil sa’kin if ever. Tas mag-bebenefit pa kaming dalawa. Hihi.
Ang naiisip ko rin isama ko na sa lahat ng plan ko na “change for the better 2011” si oso. Hehe, ba’t ba. Parang ang fun e. :P pero hindi ko pa alam kung ano yung mga change na yun. But one thing I’m already sure of, magtitipid ako para makapag-give. I want to bring back to God everything he had given me, kahit sa simpleng paraan lang.
Moving on. Yinaya ko si oso na puntahan ako sa Ever. I am super kabadooooo, because it’s Dec 31, like hello last day of the year, tapos magkakaroon pa rin siya ng lakad. Ano na lang sasabihin nina Tita at Tito? Tapos kinakabahan din ako kasi baka hindi siya payagan umalis. Ako medyo sure na ako kanina na makakaalis ako e. Pero basta. God’s gift, pinayagan siya, pinayagan ako. Edi, here goes our last date for 2010 :P
Tapos 150 lang pala ang pera ko kanina, akala ko kasi nasa purse ko na ang pera. Buti na lang 30 minutes lang ang massage time ko, so 120 php lang. Or else, wala talaga akong pera, AT ALL. Ang saya namang date nun if ever HAHA.
Magoos pizza. Naabutan ko siya nag-bibilyar. Hinug niya ako agad. Pano ba yan, guys. Namiss ako :))))))
Convergys Commonwealth. Plano namin sa Box o Rice, pero closed na pala. Mas maganda sana dun, di masyadong dinadaanan ng tao. So, Starbucks ulit ang bagsak namin HAHA. Ayaw ko mag-order ng matamis kasi puputok na yata lalamunan ko, pero well, pasaway ako. Honey glazed donut at waffle something ang inorder namin. Bat ba HAHA.
Nandun sina Paula, Sepagan, Wendy, etc kanina. Nagpanic ako e. Hayy. Panira moment. Pag dumating yun sa kapatid ko...... E ang landi pa naman ni oso nun HAHAHA k
On a positive note, buti na lang nasa “I-don’t-care mode” ako kahapon. So parang I don’t care sa mga tao sa paligid ko. E paano namang hindi magiging ganun ang state ko, e kasama ko yung oso. Edi siya na lang aatupagin ko kaysa yung ibang tao. Hoho. Kaso may panira pa rin e, yung migraine ko :(
KWAG<3,
spend 2011 with me?
-oso
*He scribbled this across my palm. Siyempre, na-stun ako. Isang oso na gustong makasama ang kwago sa kanyang whole 2011? Wow, that’s OZOOMMMM. Maraming-maraming-maraming tao ang gustong makasama ang oso na ‘to, at I know marami ring tao ang pwede niyang tanungin na mag-spend ng 2011 with him. But above all, he has chosen me to be part of his 2011. Hello, 2011 yun. Hindi yun isang araw lang sa TriNoma, dude, or isang semestre sa UP – isang taon yun, dude! Wazzzzap!
Natakot. Has always been my typical reaction sa mga ginagawa/sinasabi niya sa akin. E kasi, hindi ko alam kung paano sasabihin, so explain ko na lang. Alam naman na niya ‘to.
Dumaan na ako sa sangkaterbang heartbreaking situation. Hindi naman palaging ako yung iniiwan, mas madalas pa nga na ako ang nang-iwan. Pero sino ba naman kasing hindi mang-iiwan sa mga lalaking alam mong ginu-good time ka lang, at hindi ka sineseryoso? Para akong sinasampal ng mga ginagawa nila everytime na magkasama kami. Parang lumalabas lahat sa ilong. Nakakabastos. May situation pang ipang-rirebound ka lang pala, tapos best friend mo pa ang gumawa. May situation pang ipagkakalat muna niya sa public na may gusto siya sa’kin, bago siya umamin sa’min. Kapal. So ayun, napakasaya :)
Since then, I forgot how to trust people, particularly boys. Nakalimutan ko na rin mag-entertain ng mga lalaki (yes, hindi na ako sumakay sa mga landi stuff ng mga boys). Nakalimutan (o pinilit?) ko na ring makaramdam ng mga bagay-bagay. Nakalimutan ko na rin “magkagusto”. At nakalimutan (pero, sana hindi) ko na ring magmahal.
O baka naman, natatakot lang ako na maulit ang lahat. Natatakot na akong magmukhang tanga, umasa, at masaktan.
asdfghjklllllll – basta yan.
Kaya nung tinanong niya ako sa pag-spend ng 2011, nag-smile na lang ako. Ayokong mangako, tapos hindi pa naman pala ako totally healed, or totally ready. Basta kung anong meron sa’min, I’ll enjoy this muna, at mas lalo ko pa siyang kikilalanin. Pero yung mere fact na gusto niya akong makasama sa buong 2011 niya, napa-wow na lang ako e.
Later that afternoon, pinipilit na niya akong sabihin kung ano yung sasabihin ko. Actually, suggestion ni Mommy Kreng yung sasabihin ko na yun. HAHAHA oo sa kanya galing yun nung nag-usap kami nung upper hh x-mas party. Ang galing nga e, kasi naintindihan niya yung feelings ko that moment. =)) sabi niya, “Feeling ko, gusto mo na siya, pinipigilan mo lang sarili mo.”
I DONUT KNOOOOOOOOOOOW :(
Tumatawag na tatay ko. Hindi ko muna sinagot. Nag-isip muna ako ng idadahilan ko. Nung una dapat sasabihin ko sa church, kaso in the end, sinabi ko ring nasa Conve ako, ayoko na mag-lie e. Makes me feel unworthy of Christ’s love. Srrslyyy.
So habang nag-iisip ng idadahilan sa Dad ko, I’m touching oso’s sides. Hinihipo ko, tas pinopoke. Hihihihi. Hohoho. I really like doing that hihihi. Napapausog siya e. Napapakislot. Nanginginig. Tas ang pinaka-cute yung nagpipigil siya dahil nakikiliti na siyang sobra :”> pero wala siyang magawa dahil nasa public place kami hahahaha. Tinatanggal niya yung kamay ko, tas yung chura niya stressed out e, tas nagmamakaawa na itigil ko na raw. Omg so cuteee!! HAHA. Tinatakot pa ako na gaganti raw, sus utot niya. Basta. Imagine mo isang oso, fierce and wild, tapos ang weakness lang, e yung sides niya kapag pinopoke =)) waaa <3>
btw, yung tiyan niya namiss ko ng sobra :)
Tapos..serious na.
Nagdasal muna ako na i-guide ako ni God sa sasabihin ko sa kanya, kasi nung time na yun di ko pa alam kung sasabihin ko na, kasi hindi ko pa feel e haha, kaso mapilit na siya e. E di sinabi na rin haha. Weak. Parang ganito.. pero hindi yung exact,
“Alam mo naman ang sitwasyon ko ngayon di’ba? Yung natatakot. Nakalimutan ko na pano magkagusto sa isang tao... BLABLA. Pero posible kitang magustuhan, gustong-gusto, at posible ring ma-fall ako for you.. pero ngayon, hindi ko pa alam kung paano. Basta ang alam ko, posible yun. Pwede mo ba akong tulungang mangyari yun?”
“Sure,” ito ang isinagot niya sa akin. Something in his eyes and smile ang nagparamdam sa akin na sincere siya, na gagawin niya talaga ang sinabi niya.
Then we need to go to the wash room. May pantog din kami, okay.
Dun sa madilim na part ng corridor papunta sa wash room, he told me these words,
“I have fallen for you already”
(oo, yan yung title ng entry na to hahahaha)
Alam ko tumingin lang ako sa kanya e. Tas napakunot ng noo. HAHA. tas nag-cr na agad. Then right after, tumambay muna kami dun sa corridor, tapat ng Burby’s grill.
Nung una yata wala kaming pinag-uusapan, naghahug lang, tas di siya nakatiis e, kiniss ako sa forehead hahahaha. Tapos kunyari nakalimutan pa e, sabi niya, “Ay bawal na nga pala..” kasi sabi ko sa kanya nung 22, yung xmas party namin, next year wala nang kiss ha? First and last na to. :))
tas impulsive na naman, sabi ko, “Hindi pa naman next year a.”
=))))))))))))))))))))) i’m so wise. my gash =))))))))))))))) :”>
Moving on. Tinanong ko kung kailan at paano niya nalaman na mahal na niya ako. Kailan? Nung nakakasama na raw niya ako, at nung napansin niyang kinukumpara niya ako sa mga babaeng nakikilala/nakakausap niya.
Parang naalala kong sinabi niya kapag may na-mimeet siyang girls, “May curve din ba yung lips niya pag nag-ismile tulad nung kay Yane? Yung hair ba niya may kulot-kult din? Ganito rin ba siya mangiliti? Sweet din ba siya? Kapag tumitig ba siya sa akin, na-ispeechless din ba ako?”
Maraming-marami pa siyang sinabi. Yan lang naalala ko. Sige ako na magaling ang memory ahahahahha
Sinabi ko rin, “Wag mo ko iiwan ha.”
Sabi niya, “Promise. Cross my heart. Hindi kita iiwanan.” Nag-sign pa siya sa heart niya nung nagpapromise thingy.
Nung moment na yun, gusto kong umirap e. =)) I’ve heard that many times before. At pag naririnig ko ngayon, natatakot na ako. Sige ako na ang matatakutin. Parang ganyan yung feelings ko toward Fireworks. Dati, gandang-ganda, tuwang-tuwa ako kapag nakakarinig o nakakakita ako ng paputok. By paputok, I mean yung ‘sinturon ni hudas’ ‘pla pla’ etcetera. Pero ngayon, pakiramdam ko, any moment may kakayahan ang mga paputok na kunin ang buhay ko at ng pamilya ko. Kaya kapag nakakarinig ako ng paputok, labis ang pagkabog ng dibdib ko e.
So nung narinig ko yun, napa-frown yata ako, unintentionally HAHAHA. tas inassure na naman niya ako na iba siya sa ibang lalaki, at seryoso siya sa akin.
Kinabahan na naman ako. E bat ba. Trademark reaction ko na yun e. Haha.
Rinevolving hug niya pala ako kagabi. Okay wala lang. Tapos kinarga niya ako para makaupo ako dun sa higher place. Di ko kasi kayang maabot e hahaha. Then we hugged each other endlessly.
Pagagalitan na kaming dalawa kaso ayaw pa naming umalis. Tumawag na Mom niya, naiinis at pinauuwi na siya dahil aka wala na siyang masakyan. Ako rin, hinahanap na ng tatay ko. Ayaw niya pang umuwi kasi kini-kiss niya pa ako. Alam mo naman yung oso na yun, sugapa sa kiss. JOKE HAHAHAHAAHAHAHAHAHHAHAHA >:D<>
Btw, bakit pag siya yung nagnanakaw ng kiss sa’kin, okay lang? I meant, hindi BV. Na-eexcite pa nga ako e. Hihi uyyy! Twice or thrice niya ata ginawa yung kagabi. Nung habang nagtetext ako at nung paakyat kami ng stairs. Parang ang sarap pa nga ng feeling e haha
Akala nga niya, akala ko rin, Dec 22 na ang last date namin. But naaaaah. Nag-risk kami parehas para sa date na ‘to. Hello. First time na may i-meet ako ng Dec 31. Bisperas na yun, day. So andun ang risk na, mapagalitan kami both. Pero God’s gift e. God wants us to end 2010 and begin 2011 with a blast. Blast na mas malakas pa sa nuclear bomb. Okay o.a. na. Osong acute.
Ayun. :D nagthank you siya kasi napasaya ko raw siya. If only he knows na napapasaya rin niya ako sa mga ginagawa niya. Well not that type of exaggerated happiness. Sakto lang. Para in the near future, may matatawag pa akong perfect happiness. HAHA
PS: Wala kaming picture kahapon :( FIRSTIMEEEE!
No comments:
Post a Comment